Dla ostrowieckiej Huty przełomowe znaczenie miała decyzja o rozpoczęciu budowy Zakładu Metalurgicznego. Został on zlokalizowany we wschodniej części miasta na obszarze o powierzchni 314 hektarów po lewej stronie rzeki Kamiennej. Do robót przygotowawczych przystąpiono 8 kwietnia 1968 roku.
W skład Zakładu Metalurgicznego weszły:
- Stalownia Elektryczna z trzema piecami łukowymi 10 ton i 2 x 50 ton o zdolności 250 tysięcy ton stali rocznie.
- Prasownia z prasami o nacisku 800, 1250, 2000, 3200 i 8000 ton o zdolności 50 000 ton odkuwek rocznie.
- Wydział Obróbki Mechanicznej ze 158 obrabiarkami o zdolności 28 400 ton wyrobów obrobionych w skali roku.
- Wydział Obróbki Termicznej z zespołem 30 pieców o zdolności 61 000 ton wyrobów obrobionych cieplnie w skali roku.
W programie produkcji znalazły się takie asortymenty jak:
- okrętowe wały korbowe składane i monolityczne
- walce hutnicze
- części silników okrętowych
- wały główne turbin i generatorów
- elementy urządzeń dla górnictwa nafty i gazu
oraz szereg innych dla przemysłu chemicznego i maszynowego.
Pierwszą odkuwkę osi pojazdu trakcyjnego wykonano na prasie 800 ton 28 stycznia 1972 roku.
W roku 1974 rozpoczęto II etap rozbudowy Zakładu Metalurgicznego. Zakres tego zadania obejmował budowę trzech pieców elektrycznych o pojemności 140 ton z dwoma agregatami ciągłego odlewania stali o zdolności 900 tysięcy ton wlewków w skali roku. Pierwszy wlewek z COS-u został wyprodukowany w marcu 1977 roku. W marcu 1975 roku rozpoczęto budowę Wytwórni Konstrukcji Stalowych. Przekazanie do eksploatacji nastąpiło 28 grudnia 1981 roku. Zdolność produkcyjna 30 000 ton konstrukcji w skali roku. Dalszym etapem rozbudowy Zakładu Metalurgicznego zamykającym cykl produkcji hutniczej była budowa Walcowni Drobnej o zdolności 800 000 ton wyrobów walcowanych rocznie. Rozpoczęcie produkcji – marzec 1981 rok. W Zakładzie Metalurgicznym znalazło zatrudnienie 8000 pracowników. Dla jednych stał się on miejscem pierwszej pracy, dla innych – hutników z dużym stażem symbolem nowoczesności.
Wydział Walcowni Profili Drobnych
Kadrę inżynieryjno – techniczna Zakładu Metalurgicznego tworzyli głównie członkowie naszego koła SITPH.
Do czołowych racjonalizatorów Zakładu Metalurgicznego zaliczyć należy między innymi: Ireneusza Bejstera, Wiesława Białeckiego, Stanisława Binka, Kazimierza Chamerę, Jerzego Florysa, Ziemowita Gajdę, Zdzisława Kolasę, Bogusława Kowalskiego, Henryka Lipińskiego, Włodzimierza Milcarza, Bolesława Rybaka, Tadeusza Pachniaka, Kazimierza Prokopa, Stanisława Ostrowskiego, Andrzeja Sidowskiego, Adama Śniadowskiego, Mariana Strzeleckiego, Jana Strzelca, Stanisława Szmita, Stanisława Sumę i Stanisława Wieteskę.
Z ważniejszych przedsięwzięć objętych projektami racjonalizatorskimi i patentami należy wymienić :
- Zmianę styków do wyłączników 30KV produkcji szwajcarskiej – projekt zgłoszony przez Jana Strzelca i Kazimierza Prokopa (roczny efekt ok. 1,7 mln złotych).
- Chłodzenie wodne obmurza pieca elektrycznego autorstwa Stanisława Ostrowskiego – nagroda I stopnia Naczelnej Organizacji Technicznej.
- Automatyzacja programu sterującego pracą mechanizmów pieców pokrocznych w Walcowni Drobnej autorstwa Piotra Pakuły, Marka Golenia i Zygmunta Supernaka dająca efekty roczne ponad 14,5 mln złotych.
- Opracowanie antyimportowej technologii produkcji składanych wałów korbowych do silników okrętowych autorstwa kadry inżynieryjno – technicznej Zakładu Metalurgicznego ze szczególnym wyróżnieniem zaangażowania w ten projekt: Bogusława Kowalskiego i Henryka Lipińskiego – efekt przedsięwzięcia około 2 mln USD, co przy ówczesnym kursie 200 zł za 1 USD wynosiło około 400 mln złotych.
Członkowie naszego Koła Zakładowego byli większości współautorami planu postępu technicznego, którego wdrożenie przyniosło wiele znaczących efektów. Do ważniejszych przedsięwzięć z tego okresu należy zaliczyć:
- Modernizację Walcowni Małej w latach 1975 – 1976.
- Opanowanie technologii produkcji wlewków ciągłych odlewanych na agregatach COS.
- Uruchomienie produkcji krystalizatorów do ciągłego odlewania stali.
- Uruchomienie produkcji walców hutniczych dla Walcowni Zgniatacz i Slabing Huty Sendzimira i Huty Katowice.
- Uruchomienie produkcji linii wałów okrętowych.
- Odlanie pierwszego stutonowego wlewka z przeznaczeniem na największe walce robocze Huty Katowice.
- Uruchomienie produkcji kształtowników dla FSC Lublin oraz profili specjalnych do kombajnów i maszyn rolniczych.
- Opanowanie technologii produkcji i wykonanie pierwszego składanego wału korbowego do silnika okrętowego.
- Opracowanie technologii i uruchomienie produkcji elementów stabilizatora ciśnienia i wytwornicy pary dla energetyki jądrowej
- Uruchomienie produkcji płyt bijakowych do młynów dla Elektrowni Bełchatów Większość wymienionych przedsięwzięć miała charakter antyimportowy przynoszący Hucie i gospodarce narodowej wymierne efekty ekonomiczne. Efektem działalności członków naszego Koła było szereg wyróżnień, nagród i patentów.
Kucie wału korbowego typu 16V48 w przyrządzie TR-80 na prasie 80MN
Pierwszy wał korbowy na licencji MANA typu 8L35MC
Wał korbowy na licencji Sulzera typu 7RTA62 – masa wału ok. 100 t.
Członkowie naszego Koła Zakładowego prowadzili w tym okresie ścisłą współpracę naukowo – techniczna z Instytutem Metalurgii Żelaza w Gliwicach, Akademia – Górniczo – Hutniczą w Krakowie, Instytutem Materiałów Ogniotrwałych w Gliwicach, Politechniką Warszawską i Politechniką Świętokrzyska. Efektem tej współpracy były wspólne konferencje naukowo – techniczne, jak również opracowania i wdrożenia do produkcji szeregu projektów związanych z uruchomieniem nowych asortymentów produkcji, poprawę wskaźników ekonomicznych, czy też bezpieczeństwa pracy.