Znany i ceniony inżynier zasłużony w rozwoju polskiego hutnictwa w połowie XIX wieku.
Jedne z pierwszych absolwentów szkoły Akademiczno – Górniczej w Kielcach. Naukę na tej uczelni pobierał w latach 1816 – 1820. Dwuletnią obowiązkową praktykę Antoni Klimkiewicz odbywał w dozorstwie pankowskim. Jako absolwent pierwszej w kraju uczelni zawodowej posiadał bogaty zasłób wiedzy dotyczącej głównie górnictwa i hutnictwa.
W roku 1824 awansował do rangi zawiadowcy a następnie przez trzy lata współpracował z radcą Fryderykiem Wilhelmem Lampe, wykładowca szkoły Akademicko Górniczej w Kielcach przy opracowywaniu i realizacji planu unowocześnienia przemysłu żelaznego w Staropolskim Okręgu Przemysłowym.
W 1828 roku opuścił korpus rządowy i związał się na szereg lat z dzialalnością inwestycyjną w zakładach prywatnych tj: Koniecpola, Chlewisk i Niwki.\
W tym okresie rozpoczął współpracę z hrabią Henrykiem Łubieńskim, na którego zlecenie przystąpił do uprzemysłowienia jego dóbr. W roku 1826 wybudował cukrownię, a jedenaście lat później uzyskał plenipotenctwo hrabiego Henryka Łubieńskiego na rozpoczęcie w 1837 roku budowy Huty Żelaza zlokalizowanej na prawym brzegu rzeki Kamiennej w pobliżu traktu pocztowego biegnącego z Ostrowca do Opatowa.
Już w 1839 roku rozpoczęły pracę dwa wielkie piece dające produkcję 50 000 cetnarów żelaza w postaci surowizny. Zakład ten od początku budowy nazywano Hutą Klimkiewiczów, a osiedle wybudowane dla potrzeb załogi fabryki nazywano Klimkiewiczowem.
Inyznier Antoni Klimkiewicz był w Królestwie Polskim pionierem we wprowadzeniu nowoczesnego na ówczesne czasy procesu pudlarskiego wynalezionego w Anglii.
Efektem wprowadzenia tego procesu w Hucie, przy określonej jego modyfikacji było zwiększenie wydajności od czterech do pięciokrotne oraz wyeliminowanie dmuchu sztucznego i zmniejszenie strat żelaza w granicach 15 % wobec 30 % gdy stosowano fryszerki.
Literatura
Dzieje Huty Im. Marcelego Nowotki 1813 – 1988
Praca zbiorowa
Agencja Wydawnicza „VARSOVIA” Spółdzielnia Pracy Dziennikarzy
Warszawa 1988r.